روایت خاطره

بسم الله الرحمن الرحیم 

به نام خداوند لوح و قلم       حقیقت نگار وجود و عدم 

تشویق دیگران برای کار های کوچکشان و یا استعدادی که دارند، سبب توجه هرچه بیشتر آنها به فعالیت صورت گرفته می‌شود و اگر آن فعالیت در جهت خیر باشد؛ به پیشرفت و رشد جامعه دست می یابیم.

این نکته مهم برای ما معلمان تجلی و اهمیت بیشتری می یابد، که به طور مستقیم در رشد جامعه و یا عدم رشد آن موثر هستیم.

یادم می آید در آن دوران که من هم دانش آموز بودم؛ معلمم به خاطر تمیز بودن دفتر و رنگ آمیزی دور آن تشویقم کرد و در حالی که دفترم را بالا گرفته بود و به دوستانم نشان می داد؛ از آنها هم خواست که مرتب و تمیز بنویسند؛ از آن روز ها خیلی می گذرد... ولی این حس خوب تشویق کردن معلمم بعد از انجام آن کار هنوز در من زنده است؛ و سعی میکنم که کاری که از آن انرژی مثبت گرفته ام را ادامه دهم... :)

البته همانقدر که توجه و تشویق میتواند موثر باشد و به دانش آموز حس خوب می دهد، بی توجهی و یا توجه مخرب و نابه‌جا هم می تواند همینقدر تاثیر منفی بر روح و روان دانش آموز بگذارد...

امید است همه معلمین ما، به درستی و به جا، از فنونی که باعث تعالی و پیشرفت دانش آموزان می شود، استفاده کنند؛ که این تاثیر فراوانی در رشد و پیشرفت جامعه، به جا می‌گذارد. ان شاالله...